Свен Горан Ериксон никогаш не бил ништо повеќе од обичен шминкер. Лани летна во облаци во првите 10тина кола (во кој играше со сите екипи кои се бореа за опстанок), после демолирањето од страна на Челзи означи враќање на клубот онаму каде што со Свен можеше и да стигне. Некој ќе каже и повредите си го направија своето, но сепак мене денеска ми е мило што Свен конечно е далеку од Англија во секоја смисла.
Дојде Марк Хјуз. Немам некое изразено мислење за него. Блекбурн го одржуваше во местата за УЕФА, но во таа УЕФА не можеше ништо да постигне. Мислам дека и со Сити нема да може ништо повеќе да направи, иако се надевам дека и покрај поразот синоќа дома ќе поминат барем до групите на УЕФА.
Со тимот не направи некои драстични промени во поглед на ростерот. Мало чистење на „шут“ и мало пристегнување.
Дојдоа: Џо (или Жо, од ЦСКА Москва, напаѓач) и Тал Бен Хаим (од Челзи, одбрамбен играч).
Заминаа: Самарас, Исаксон, Џовани, Сун Џихај, Диков и Мпенза. Или со други зборови никој битен.
Единствени добри работи што останаа од Г.С.Ериксон во тимот се Чорлука и Петров. Имаа одлични дебитантски сезони. Истото се очекува и оваа година од нив (иако хрватот е врзуван со трансфер во Тотенхем).
Голман би требало да биде Харт. Шмејхел нешто се буни последниве денови, но има време за него.
Одбраната, освен Чорлука ги вклучува колосите Дан и Ричардс плус новитетот Бен Хаим. И Гаридо, Онуоха и Бол како долга и добра клупа.
Средината е слаба точка. Ептен е млитава. Нема лидер. Петров е овде, Елано и младиот Џонсон. Фаци како Ирланд и Хаман ич не ми се по ќејф. Резерви се Желсон и Кастиљо. Скроз крш.
Богами и нападот не е ништо посебно, особено што во стартов на сезоната тимот се соочува со нат-авејлбл играчи. Повредени се Васел и Бенџани, а Џо е на Олимпијада. Божинов би требало да ја преброди ланската очајна сезона која буквално ја преседе со гипсот. Бјанки нит бил нит ќе биде играч во Англија, а исто и Каиседо.
Има време, а белким и Шинаватра ќе даде некоја пара, за Хјуз да инвестира нешто до 01.09. Праќа безуспешни понуди до стариот клуб, по Роке Санта Круз, ама кога него Јунајтед не го зема, Сити уште потешко. Има ваму-таму низ Франции и Холандии играчи од средина кои може да ги проба Хјуз. Инаку тешко ќе биде годинава. Конкурентите од типот на Астон Вила, Портсмут, Тотенхем значајно живнаа за Хјуз со овој состав да се надева на нешто.
Saturday, August 16, 2008
Wednesday, August 13, 2008
Привју: Портсмут
Хари Реднап е добар тренер. Стара школа. На прв поглед не му се баш асолни одлуките кои ги носи, ама на долг рок си го комплетира филмот.
Во Портсмут дојде 2005. За сезона-две направи целосен ремонт, па така лани долго време се плеткаше високо на табелата. А најголемиот успех беше ФА Куп титулата. Сигурно веќе 80% од гледачите не се сеќаваат како Портсмут го помина Манчестер и со кој играше во финалето, но тоа и не е битно. Титулата се брои. А таа им овозможи дуел на минатонеделниот Комјунити Шилд, кој „покрај патот“ го изгубија на пенали.
Портсмут игра тврдо. Нема којзнае колку убавина во нивната игра, но затоа има дисциплина и ред и следење на филмот на Хари. Ретко се забележува незадоволство кај играчите на Портсмут, во смисла на „бегање од клубот“, а ми се чини дека и владее добар тимски дух.
Генерално весел клуб со поштени резултати.
Летово се случија малку но слатки трансфери.
Дојдоа: Питер Крауч (напаѓач од Ливерпул), Јонез Кабул (одбрамбен или деструктивец од Тотенхем), Глен Литл (десно крило од Ридинг) и позајмицата Бен Сахар (крилен напаѓач од Челзи).
А замина само Шули Мунтари (кај Мурињо, за одлична сума од 13 милиони фунти).
Мислам дека за остварување на дострелот од 5-7 место, ростерот е одличен.
Голман е Дејвид Џејмс. Не старее типот. Ужива. Може и у репрезентација ќе го вратат.
Одбраната е „црнечка“. Тука се карпи од типот на Сол Кембел, Лорен, Силвијан Дистин, Линвој Примус (Прајмус вотевр.), Кабул, Глен Џонсон, Џими Траоре и Ное Памаро. Има и белец. Хреидарсон. Вкупно: Стабилна и солидна.
Средниот ред нема баш некој креативци. Повеќето од играчите се од типот спречи-ги-нив. Фали некој побрз и попробивен централен играч. Ама и овие што ги има - вршат работа. Нико Крањчар, Ласана Диара, Папа Буба Диоп, Арнолд Муемба, Ричард Хјуз и новите Литл и Сахар. Не ќе е лошо доколку успее Хари да најде некој 20 годишен креативец и да почне да му дава минути. Тогаш ќе има солиден тим и за во Европа (УЕФА, се разбира).
Нападот е посебна приказна. Средина нема. Или ќе го биде ептен. Или ќе биде непрепознатлив. Иако на хартија има услови за добри резултати, сепак не ја примам толку со раширени раце оваа ситуација. Крауч и Дефо многу лесно може да станат страв и трепет. Дефо како да се препороди кога лани избега од Тотенхем. Даде доста голови. Истото може да се очекува и од Крауч. Кој иако имаше огромен допринос во играта на Ливерпул, секогаш Рафа имаше други планови со него. Тоа е добрата варијанта. Арно ама, ако им удри славата в глава, тогаш ќе се моткаат по теренот без веза. Џон Утака е добра резерва. Дејвит Наџент (флоп оф д јиар) не знам дали може некогаш да стане играч, а Кану е овде за искуство и тепање време како резерва при водство од 1-0. Сахар појма немам дали ќе заигра, а и незнам колку може од него да се очекува (има 19 години).
Од прилика, тоа е. Целта е 5то место. Повеќе од тоа тешко. Европа евентуално некое полуфинале - преку сила.
Во Портсмут дојде 2005. За сезона-две направи целосен ремонт, па така лани долго време се плеткаше високо на табелата. А најголемиот успех беше ФА Куп титулата. Сигурно веќе 80% од гледачите не се сеќаваат како Портсмут го помина Манчестер и со кој играше во финалето, но тоа и не е битно. Титулата се брои. А таа им овозможи дуел на минатонеделниот Комјунити Шилд, кој „покрај патот“ го изгубија на пенали.
Портсмут игра тврдо. Нема којзнае колку убавина во нивната игра, но затоа има дисциплина и ред и следење на филмот на Хари. Ретко се забележува незадоволство кај играчите на Портсмут, во смисла на „бегање од клубот“, а ми се чини дека и владее добар тимски дух.
Генерално весел клуб со поштени резултати.
Летово се случија малку но слатки трансфери.
Дојдоа: Питер Крауч (напаѓач од Ливерпул), Јонез Кабул (одбрамбен или деструктивец од Тотенхем), Глен Литл (десно крило од Ридинг) и позајмицата Бен Сахар (крилен напаѓач од Челзи).
А замина само Шули Мунтари (кај Мурињо, за одлична сума од 13 милиони фунти).
Мислам дека за остварување на дострелот од 5-7 место, ростерот е одличен.
Голман е Дејвид Џејмс. Не старее типот. Ужива. Може и у репрезентација ќе го вратат.
Одбраната е „црнечка“. Тука се карпи од типот на Сол Кембел, Лорен, Силвијан Дистин, Линвој Примус (Прајмус вотевр.), Кабул, Глен Џонсон, Џими Траоре и Ное Памаро. Има и белец. Хреидарсон. Вкупно: Стабилна и солидна.
Средниот ред нема баш некој креативци. Повеќето од играчите се од типот спречи-ги-нив. Фали некој побрз и попробивен централен играч. Ама и овие што ги има - вршат работа. Нико Крањчар, Ласана Диара, Папа Буба Диоп, Арнолд Муемба, Ричард Хјуз и новите Литл и Сахар. Не ќе е лошо доколку успее Хари да најде некој 20 годишен креативец и да почне да му дава минути. Тогаш ќе има солиден тим и за во Европа (УЕФА, се разбира).
Нападот е посебна приказна. Средина нема. Или ќе го биде ептен. Или ќе биде непрепознатлив. Иако на хартија има услови за добри резултати, сепак не ја примам толку со раширени раце оваа ситуација. Крауч и Дефо многу лесно може да станат страв и трепет. Дефо како да се препороди кога лани избега од Тотенхем. Даде доста голови. Истото може да се очекува и од Крауч. Кој иако имаше огромен допринос во играта на Ливерпул, секогаш Рафа имаше други планови со него. Тоа е добрата варијанта. Арно ама, ако им удри славата в глава, тогаш ќе се моткаат по теренот без веза. Џон Утака е добра резерва. Дејвит Наџент (флоп оф д јиар) не знам дали може некогаш да стане играч, а Кану е овде за искуство и тепање време како резерва при водство од 1-0. Сахар појма немам дали ќе заигра, а и незнам колку може од него да се очекува (има 19 години).
Од прилика, тоа е. Целта е 5то место. Повеќе од тоа тешко. Европа евентуално некое полуфинале - преку сила.
Tuesday, August 12, 2008
Кип ин тач...
Додека да се консолидираме од отворањето на олимписките игри и љубопитното ѕиркање на првите денови од истите (за мене лично битните УСА-ДримТим, плескањето на Аргентинците со студената тројка на Клеиза, одбојка на плажа и на паркет - жени се разбира и сл...) на Островот не смалуваат настаните од секаков тип.
Бај д веј, неофицијално и стартуваше новото првенство со Комјунити Риспект Шилд мечот. Не го гледав, а од Јутјуб, Дејлимоушн и А1 и не може кој знае колку да заклучам. Сите знаеме, на пенали Манчестер победиле, откако Помпеите се изнапромашиле (и тоа како...).
Мене искрено „длабок утисак“ ми остави Астон вила. Откако во привјуто пишав дека и те како им се потребни реформи назад, уште истиот ден Мартинчо збесна. Во пакет ги донесе Лук Јанг и Ники Шори, од Мидлзбро и Ридинг. И тоа за не многу пари (ако се имаат предвид цените со кои се тргуваат домашните фубалери, на пример Керик, Бент, Хервуд, ЕјЏеј и сл.). Си направи типот Англија во мало. Своевидна Б-репрезентација. Имајќи во предвид дека понапред ги има Бери, Агбонлахор, Ешли Јанг, Хервуд, Сидвел, РеоКокер, Куртис Дејвис, Зет Најт. Некој од нив веќе и имаат настапи за А-репрезентацијата. Сега гледам дека Мартинчо се договорил и со Шпанецот Куелар од Ренџерс. Но сепак веста на денот е можноста за испраќање понуда до Челзи за Џо Кол (веројатно ако челзи ги земат или робињо или кака - откако викендов пак им пуштија вода во ушите...). Зборот ми е дека со Џо Кол, овој тим на Вила може да биде шампион во првенства како Француското, Холандското па до некаде и Германското. А богами и во Англија ќе прави бељи.
Ливерпул пак се весели низ пазарот со пуштање летки.
Тотенхем ги здрвија Рома. Ги размафтале по керамиди.
Арсенал го гледав малку на Амстердам турнирот (турнир со најфенси бодување). Иако беа добри, сепак пак форсираат на картата која не секогаш успева - тројца играчи да останат сами пред гол линијата и со „газот“ да ја бутнат в гол. Понекогаш треба да пробаат да шутнат и од 8, 12 па дури и 15 метри - не за друго, можда ќе влезе.
Манчестер, дури после пеналите го победи Портсмут поради 2 причини. Дејвид Џејмс и „нема кој да даде гол“. Откако Руни остана на трибините, Тевез, Гигз и подоцна Кемпел не успејаа да го погодат голот. Затоа С.А.Фергусон очајно шета од пазарче до пазарче. Толку корпи како годинава не знам дали има доживеано. Додуша не секогаш се корпи, туку алчност кај извесни екипи. Ама сепак стариот не е толку дртав да даде 35мил. за Бербатов. Не успеа ни со Хунтелар, ни со Бензема, ни со Виља. Ќе видиме, неделава најави дека напаѓач сигурно ќе донесе.
Хул го сакаат Пизаро. Колку се срцки.
Реднап го зема Кабул. Ќе следува привју за Портсмут деновиве, таму ќе разглабаме.
Манчестер, дури после пеналите го победи Портсмут поради 2 причини. Дејвид Џејмс и „нема кој да даде гол“. Откако Руни остана на трибините, Тевез, Гигз и подоцна Кемпел не успејаа да го погодат голот. Затоа С.А.Фергусон очајно шета од пазарче до пазарче. Толку корпи како годинава не знам дали има доживеано. Додуша не секогаш се корпи, туку алчност кај извесни екипи. Ама сепак стариот не е толку дртав да даде 35мил. за Бербатов. Не успеа ни со Хунтелар, ни со Бензема, ни со Виља. Ќе видиме, неделава најави дека напаѓач сигурно ќе донесе.
Хул го сакаат Пизаро. Колку се срцки.
Реднап го зема Кабул. Ќе следува привју за Портсмут деновиве, таму ќе разглабаме.
Friday, August 8, 2008
Привју: Болтон
Еден од најдосадните клубови во Англија последниве 3-4 сезони. Го применуваа методот „тотал дистракшан“. Сите беа некако уфилмани. Од Сем Алардајс (со тоа кабелот) па преку Анелка, Диуф и некој други такви „криминогени структури“.
Ретко имаше било каков солиден натпревар во кој беше вклучена оваа екипа. Чудно беше што до почетокот на ланската сезона тоа некако им функционираше, па се изборија и за место во Уефа пред 2 сезони (кога играа со Работнички), ама затоа лани се си дојде на свое место. Регуларна борба за опстанок. Па смена на тренерот, па уште една смена, па продажба на Анелка, па маки тргање...
Коло пред крајот на сезоната обезбедија опстанок и почнаа со активности на пазарот како би склопиле нешто од својот тим.
Дојдоа: Рекордно скапото засилување Јохан Елмандер (напаѓач, дојде од Тулуз), Франсис Муамба (деструктивец од Бирмингем), Мустафа Рига (крилен напаѓач од Леванте) и најпресното Дани Шиту (централен дефанзивец од Ватфорд).
Заминаа: ЕлХаџи Диуф (во Сандерленд), Даниел Братен (во Тулуз), Андианик Тејмуриан (Фулам) и прекинати беа соработките со Иван Кампо и Стелио Јанакопулос.
Голманската позиција останува истата, Јуси Јаскелаинен и Али Ал Хабси. За просечен премиер лигаш мислам дека имаат солиден избор на голмани. Ќе „бркаат работа“.
Одбраната им е значително појачана со Дани Шиту. Класичен премиерлигашки ЦД. Многу крупен, силен, и корисен во напад при прекини („главуч“). Мегсон и од постоечкиот ростер има поштени дефанзивци во Енди Обраен, Рикардо Гарднер (кој може да се употреби и како деструктивец), Стеинсон, Меите и Гери Кејхил. Има и уште по некоја резерва. Генерално солидно му е покриена одбраната. (ова солидно сватете го како за ниво на клуб од втората половина на ЕПЛ)
Средниот ред е помалку крзав. А со оглед на тоа што во Англија бодовите се губат/добиваат на база на средниот ред, се чини ќе треба Мегсон малку повеќе да поработи. Минатата сезона, особено откако си отиде Анелка, сите беа и средни играчи и напаѓачи и тимот личеше на „калакурница“. Диуф си замина, а се чини неговото место ќе го превземе Мустафа Рига. Тој треба да биде едно од освежувањата на Болтон. Дојде од Леванте каде во околу 100 меча постигнал околу 30 гола. Роден е во Гана, има 26 години и настапувал за У21 на Холандија. Во дебито за Болтон постигнал и гол. Фабрис Муамба, кој дојде од Бирмингем, би требало да игра поназад. Не се сеќавам на неговите настапи во Бирмингем, ама мислам дека може да ја зацврсти играта - колку толку. Од староседелците, тука се и Капитенот Кевин Нолан, Метју Тејлор, Гавин Мекен. После подолг период на проблеми со повреди, се враќа во тимот и Џој Обраен. Има 22 години, а веќе има педесетина настапи за Болтон. И тој може да заврши некаква работа, ако добие солидна шанса. Иако има солидна база на играчи, сепак Мегсон нема рилајабл лидер. Нолан као нешто се труди, ама дали слабите резултати си го направија своето, па и тој се губи помалку.
Е, ако одбраната е крзава, нападот па е ептен крш. Елмандер би требало да им заврши доста работа ако се снајде уште на почетокот. Помош би требало да бара во Ваз Те и во Хелгусон, како и страничните играчи од средината (Рига во прв ред).
Ништо посебно од тим, со ништо посебно очекувања во оваа сезона. Со една-две повреди би можело повторно да се борат за опстанкот, а и со врвна форма може да добуткаат до кај 12-13 место. Сепак има клубови кои малку повеќе работат од нив. А доколку Болтон се реши во преостанативе 15 дена нешто да менува, тоа би требало да биде по еден играч во нападот и во средината (добро крило по можност).
Ретко имаше било каков солиден натпревар во кој беше вклучена оваа екипа. Чудно беше што до почетокот на ланската сезона тоа некако им функционираше, па се изборија и за место во Уефа пред 2 сезони (кога играа со Работнички), ама затоа лани се си дојде на свое место. Регуларна борба за опстанок. Па смена на тренерот, па уште една смена, па продажба на Анелка, па маки тргање...
Коло пред крајот на сезоната обезбедија опстанок и почнаа со активности на пазарот како би склопиле нешто од својот тим.
Дојдоа: Рекордно скапото засилување Јохан Елмандер (напаѓач, дојде од Тулуз), Франсис Муамба (деструктивец од Бирмингем), Мустафа Рига (крилен напаѓач од Леванте) и најпресното Дани Шиту (централен дефанзивец од Ватфорд).
Заминаа: ЕлХаџи Диуф (во Сандерленд), Даниел Братен (во Тулуз), Андианик Тејмуриан (Фулам) и прекинати беа соработките со Иван Кампо и Стелио Јанакопулос.
Голманската позиција останува истата, Јуси Јаскелаинен и Али Ал Хабси. За просечен премиер лигаш мислам дека имаат солиден избор на голмани. Ќе „бркаат работа“.
Одбраната им е значително појачана со Дани Шиту. Класичен премиерлигашки ЦД. Многу крупен, силен, и корисен во напад при прекини („главуч“). Мегсон и од постоечкиот ростер има поштени дефанзивци во Енди Обраен, Рикардо Гарднер (кој може да се употреби и како деструктивец), Стеинсон, Меите и Гери Кејхил. Има и уште по некоја резерва. Генерално солидно му е покриена одбраната. (ова солидно сватете го како за ниво на клуб од втората половина на ЕПЛ)
Средниот ред е помалку крзав. А со оглед на тоа што во Англија бодовите се губат/добиваат на база на средниот ред, се чини ќе треба Мегсон малку повеќе да поработи. Минатата сезона, особено откако си отиде Анелка, сите беа и средни играчи и напаѓачи и тимот личеше на „калакурница“. Диуф си замина, а се чини неговото место ќе го превземе Мустафа Рига. Тој треба да биде едно од освежувањата на Болтон. Дојде од Леванте каде во околу 100 меча постигнал околу 30 гола. Роден е во Гана, има 26 години и настапувал за У21 на Холандија. Во дебито за Болтон постигнал и гол. Фабрис Муамба, кој дојде од Бирмингем, би требало да игра поназад. Не се сеќавам на неговите настапи во Бирмингем, ама мислам дека може да ја зацврсти играта - колку толку. Од староседелците, тука се и Капитенот Кевин Нолан, Метју Тејлор, Гавин Мекен. После подолг период на проблеми со повреди, се враќа во тимот и Џој Обраен. Има 22 години, а веќе има педесетина настапи за Болтон. И тој може да заврши некаква работа, ако добие солидна шанса. Иако има солидна база на играчи, сепак Мегсон нема рилајабл лидер. Нолан као нешто се труди, ама дали слабите резултати си го направија своето, па и тој се губи помалку.
Е, ако одбраната е крзава, нападот па е ептен крш. Елмандер би требало да им заврши доста работа ако се снајде уште на почетокот. Помош би требало да бара во Ваз Те и во Хелгусон, како и страничните играчи од средината (Рига во прв ред).
Ништо посебно од тим, со ништо посебно очекувања во оваа сезона. Со една-две повреди би можело повторно да се борат за опстанкот, а и со врвна форма може да добуткаат до кај 12-13 место. Сепак има клубови кои малку повеќе работат од нив. А доколку Болтон се реши во преостанативе 15 дена нешто да менува, тоа би требало да биде по еден играч во нападот и во средината (добро крило по можност).
Thursday, August 7, 2008
ЧОВЕКОТ СО ТЕФТЕРЧЕТО И НЕГОВИТЕ КРИЛА
И еве сме на слатки маки, кај едни од најголемите андерачивери во Премиер лигата, Ливерпул. За историјата, големината и реномето на овој клуб не вреди да се зборува. Кој не чул досега, не го ни интересира. Кој чул, знае. За нивниот менаџер Бенитез а.к.а. Рафа, од друга страна, има и што да се каже. Но, трпение...
Скоро 20 години овој клуб нема титула во Премиер лигата. Пред почетокот на секоја нова сезона, Лигата се спрема да им се даде. На крајот обично завршуваат задишани. Но не од бркање на титулата, туку од бегање од екипи кои упорно сакаат да ја разбијат биг4, најчесто Тотенхем и Евертон. За титулата, обично си ја сметаа за успешна сезоната ако се мањак помалку од 20 бода. Во меѓувреме, со Рафа, со навистина респектабилни резултати во Лигата на Шампионите. Но Коп бара конечно титула во Премиер лигата. Нејсе. Бараше Коп и лани. И преклани. Рафа просто не е д мен фор д џаб.
Што е различно годинава во црвената половина од Ливерпул? Ништо. Во средина на вниманието неколку трансфер приказни, некои завршени, некои сеуште не. Но далеку од тоа дека како и да завршат недовршените, нешто битно ќе се промени со овој клуб годинава, барем на почетокот од сезоната, кога Рафа сеуште е менаџер на тимот. Ес уи спик.
Позициите кои постојано се проблематични откако Рафа (во продолжение на текстот: човекот со тефтерчето) е на кормилото, продолжуваат да си бидат проблематични. Просто е неверојатно како е возможно човекот со тефтерчето упорно да изместува играчи од нивните природни позиции за да покрива проблеми, а притоа упорно да не купува играчи на кои токму тие проблематични позиции кај Ливерпул ним им се природни. И ги бива за таа работа. Оти знаат што треба да се игра таму. Ама не. Човекот си има тефтерче.
Ама ај да тргнеме со ред.
Најзвучното засилување летово дојде во името на напаѓачот Роби Кин, кој од Тотенхем си го исполни сонот да заигра за големиот Ливерпул. Сета јавност очекува тој трансфер конечно да донесе пробивност во нападот на Ливерпул, во партнерство со Торес. Но да се дадат толку пари за играч од профил што веќе се има во клубот, и плус да се очекува дека тоа драстично ќе промени нешта во бушионата способност на екипата е сепак малку наивно. Искрено се надевам дека Кин нема да заврши како мноштво ликови таму, кои принудно играат на места кои не се скроени за нив. Како Кајт, да речеме. Или уште потажно, како кутриот Бабел. Крила. Крила ти требаат, човеку. Запиши си во тефтерчето.
Во контекст на претходно кажаното, Кајт и Бабел дојдоа во клубот како докажани напаѓачи од холандското првенство, од каде што во Англија дојдоа многу успешни приказни. И останаа успешни. Како напаѓачи. Останатите станаа просечни. Од овие двајца, Бабел е сеуште успешна приказна само поради тоа што сеуште е млад и брз, па може да дотрча и пробие на крилната позиција. Годинава очекувам просто да ја земе Лигата бај сторм. Ама тоа сепак нема да биде ногово место. Кајт станува се постар, побавен и понизок, чекорот му е се помал. Човекот е на добар пат скапувајќи на крилната позиција да се претвори себеси во Кјуел. Се додека Нотингем Форест не влезе назад у Премиер и им притреба класичен напаѓач. И нека си го купат.
Ама на нашиов лик со тефтерчето му требаат крила. И токму кога помислив дека конечно му дојде умот и дека има некаква вистина во оние трансфер шпекулации кои во Ливерпул носеа еминентни крилца, човекот со тефтерчето се врати кон корените. Она што го прави секој пазарен ден. Си купи копани. Деген и Досена. Сега има странични бекови за да игра со по два пара. Штета што меѓу сите нив нема и некој функционален. Затоа годинава сите погледи се свртени кон - Деген.
Она што сакам да го кажам е дека проблемот на Ливерпул со страничните позиции е голем и ќе продолжи да им пречи и годинава. Тука лежи целата квака со немоќта да се пробијат малку од малку консолидирани одбрани, а не во некаков полушпиц кој прашање е дали и колку ќе игра ако човеков наш си држи до целиот еден напаѓач во формацијата, дури и кога игра пред Коп. Од немање на соодветни крилца најчесто произлегува тапоста на нападот на Ливерпул, која во последната сезона не им дозволи да освојат повеќе бодови пред Коп, што респективли можеби ги чинеше и титула. И токму тие несоодветни странични позиции, недоволно покриени, отвораа многу простор за противнички контранапади. Па зар од Кајт и Бабел се очекува да покриваат назад? Ве молам не ме прашувајте зошто упорно не ги спомнувам Бенајун, Пенант и останатите. Не, сериозно немојте. И поради тие дупки нашиот човек со тефтерчето мораше да става двајца разбијачи среде, оставајќи му на Жерард слобода конечно да заигра на својата природна позиција. Оние што повнимателно следеа, знаат дека во тоа време Ливерпул играше непоразен. И конечно фудбал. Инаку, за волја на вистината, и Жерард одреден период играше крило. Ах, тој тефтер...
Ако Рафа навистина е сериозен со истовременото играње на Кин и Торес (притоа Кин да игра како втор напаѓач, а не како крило), тогаш некој од двајцата разбијачи ќе треба да отстапат. Напред тоа би довело до формирање на опасен напад кој би функционирал како што лани функционира Кин и Бербатов, или Виља и Торес на Европското. И комбинаторните можности на таква поставеност се големи. Рафа ќе се надева дека тоа ќе биде доволно да се префрли тежиштето на играта и да го олесни малку товарот на средината. Тоа веројатно ќе му помогне на Ливерпул да освои многу повеќе бодови против противници кои се очекува да бидат победени, посебно пред Коп. Но како ќе реши да постави игра Рафа, тоа не може да се претпостави ни во сабота во 15:55, а не денес, 10 дена пред сезона.
Како и да е, се наметнува заклучокот дека нашиот човек во своето тефтерче црта лостови и размислува како да го префрли тежиштето на играта онаму каде што и му доликува на Ливерпул да игра – во противничката половина. Секоја чест ако е тоа така, но Рафа не би бил Рафа ако не извади скриен рецепт од тефтер букот што ќе ја расипе сета играчка. Што уште еднаш, за жал, ќе го омаловажи големиот клуб. На Шпанецот му е потребна многу поголема храброст од онаа што досега ја покажа. Ливерпул едноставно е преголем клуб за човек со толку мал. Тефтер.
Скоро 20 години овој клуб нема титула во Премиер лигата. Пред почетокот на секоја нова сезона, Лигата се спрема да им се даде. На крајот обично завршуваат задишани. Но не од бркање на титулата, туку од бегање од екипи кои упорно сакаат да ја разбијат биг4, најчесто Тотенхем и Евертон. За титулата, обично си ја сметаа за успешна сезоната ако се мањак помалку од 20 бода. Во меѓувреме, со Рафа, со навистина респектабилни резултати во Лигата на Шампионите. Но Коп бара конечно титула во Премиер лигата. Нејсе. Бараше Коп и лани. И преклани. Рафа просто не е д мен фор д џаб.
Што е различно годинава во црвената половина од Ливерпул? Ништо. Во средина на вниманието неколку трансфер приказни, некои завршени, некои сеуште не. Но далеку од тоа дека како и да завршат недовршените, нешто битно ќе се промени со овој клуб годинава, барем на почетокот од сезоната, кога Рафа сеуште е менаџер на тимот. Ес уи спик.
Позициите кои постојано се проблематични откако Рафа (во продолжение на текстот: човекот со тефтерчето) е на кормилото, продолжуваат да си бидат проблематични. Просто е неверојатно како е возможно човекот со тефтерчето упорно да изместува играчи од нивните природни позиции за да покрива проблеми, а притоа упорно да не купува играчи на кои токму тие проблематични позиции кај Ливерпул ним им се природни. И ги бива за таа работа. Оти знаат што треба да се игра таму. Ама не. Човекот си има тефтерче.
Ама ај да тргнеме со ред.
Најзвучното засилување летово дојде во името на напаѓачот Роби Кин, кој од Тотенхем си го исполни сонот да заигра за големиот Ливерпул. Сета јавност очекува тој трансфер конечно да донесе пробивност во нападот на Ливерпул, во партнерство со Торес. Но да се дадат толку пари за играч од профил што веќе се има во клубот, и плус да се очекува дека тоа драстично ќе промени нешта во бушионата способност на екипата е сепак малку наивно. Искрено се надевам дека Кин нема да заврши како мноштво ликови таму, кои принудно играат на места кои не се скроени за нив. Како Кајт, да речеме. Или уште потажно, како кутриот Бабел. Крила. Крила ти требаат, човеку. Запиши си во тефтерчето.
Во контекст на претходно кажаното, Кајт и Бабел дојдоа во клубот како докажани напаѓачи од холандското првенство, од каде што во Англија дојдоа многу успешни приказни. И останаа успешни. Како напаѓачи. Останатите станаа просечни. Од овие двајца, Бабел е сеуште успешна приказна само поради тоа што сеуште е млад и брз, па може да дотрча и пробие на крилната позиција. Годинава очекувам просто да ја земе Лигата бај сторм. Ама тоа сепак нема да биде ногово место. Кајт станува се постар, побавен и понизок, чекорот му е се помал. Човекот е на добар пат скапувајќи на крилната позиција да се претвори себеси во Кјуел. Се додека Нотингем Форест не влезе назад у Премиер и им притреба класичен напаѓач. И нека си го купат.
Ама на нашиов лик со тефтерчето му требаат крила. И токму кога помислив дека конечно му дојде умот и дека има некаква вистина во оние трансфер шпекулации кои во Ливерпул носеа еминентни крилца, човекот со тефтерчето се врати кон корените. Она што го прави секој пазарен ден. Си купи копани. Деген и Досена. Сега има странични бекови за да игра со по два пара. Штета што меѓу сите нив нема и некој функционален. Затоа годинава сите погледи се свртени кон - Деген.
Она што сакам да го кажам е дека проблемот на Ливерпул со страничните позиции е голем и ќе продолжи да им пречи и годинава. Тука лежи целата квака со немоќта да се пробијат малку од малку консолидирани одбрани, а не во некаков полушпиц кој прашање е дали и колку ќе игра ако човеков наш си држи до целиот еден напаѓач во формацијата, дури и кога игра пред Коп. Од немање на соодветни крилца најчесто произлегува тапоста на нападот на Ливерпул, која во последната сезона не им дозволи да освојат повеќе бодови пред Коп, што респективли можеби ги чинеше и титула. И токму тие несоодветни странични позиции, недоволно покриени, отвораа многу простор за противнички контранапади. Па зар од Кајт и Бабел се очекува да покриваат назад? Ве молам не ме прашувајте зошто упорно не ги спомнувам Бенајун, Пенант и останатите. Не, сериозно немојте. И поради тие дупки нашиот човек со тефтерчето мораше да става двајца разбијачи среде, оставајќи му на Жерард слобода конечно да заигра на својата природна позиција. Оние што повнимателно следеа, знаат дека во тоа време Ливерпул играше непоразен. И конечно фудбал. Инаку, за волја на вистината, и Жерард одреден период играше крило. Ах, тој тефтер...
Ако Рафа навистина е сериозен со истовременото играње на Кин и Торес (притоа Кин да игра како втор напаѓач, а не како крило), тогаш некој од двајцата разбијачи ќе треба да отстапат. Напред тоа би довело до формирање на опасен напад кој би функционирал како што лани функционира Кин и Бербатов, или Виља и Торес на Европското. И комбинаторните можности на таква поставеност се големи. Рафа ќе се надева дека тоа ќе биде доволно да се префрли тежиштето на играта и да го олесни малку товарот на средината. Тоа веројатно ќе му помогне на Ливерпул да освои многу повеќе бодови против противници кои се очекува да бидат победени, посебно пред Коп. Но како ќе реши да постави игра Рафа, тоа не може да се претпостави ни во сабота во 15:55, а не денес, 10 дена пред сезона.
Како и да е, се наметнува заклучокот дека нашиот човек во своето тефтерче црта лостови и размислува како да го префрли тежиштето на играта онаму каде што и му доликува на Ливерпул да игра – во противничката половина. Секоја чест ако е тоа така, но Рафа не би бил Рафа ако не извади скриен рецепт од тефтер букот што ќе ја расипе сета играчка. Што уште еднаш, за жал, ќе го омаловажи големиот клуб. На Шпанецот му е потребна многу поголема храброст од онаа што досега ја покажа. Ливерпул едноставно е преголем клуб за човек со толку мал. Тефтер.
Wednesday, August 6, 2008
Претенко
Следни во овие серија привјуа се Астон Вила. Ако претходно за Блекбурн пишувавме дека имаат тенка клупа, Астон Вила има целосно тенок состав. Одвај 20тина играчи. Шо да анализираш, шо да предвидуваш. Нека запнат додека има време, слободни играчи и нешто останато од нивниот ростер.
Во однос на минатата сезона се случија овие промени:
Дојдоа: Стив Сидвел (среден ред, од Челзи), Бред Фридел (голман, од Блекбурн), Брад Гузан (голман, од Чивас,САД) и договорот за заем на Куртис Дејвис беше префрлен во постојан.
Заминаа: Лук Мур (напад, во Вест Бромич), Олоф Мелберг (одбрана, Јувентус), Томас Соренсен (голман, Стоук) и Патрик Бергер (среден ред, Спарта Прага).
Управата на Астон Вила е во најмала рака чудна. Многу е скржава за нови ангажмани на играчи. Истото му го правеа и на Дејвид Олири претходно. Среќа што сега го имаат Мартин Онил, инаку нема да им се „тргаат маките“.
Голман: Бред Фридел е новото име. Го замени Томас Соренсен кој и минатата сезона не беше прв избор. Единствено, неговата возраст може да го лимитира неговиот учинок. Но покажа неколку години наназад дека е одличен голман, стабилен, влијателен и сигурен.
Одбрана: Со различни комбинаторики може да успее да се склопи некаква си одбрана. Повредата на Боума беше уште еден удар на и така плиткиот ростер. Веројатно Зет Најт и Куртис Дејвис ќе бидат изборот за стопери, а Лаурсен да игра повеќе на бековските позиции. Друг бек немаат. Единствено Крег Гарднер кој иако по вокација е среден ред, би можел да игра и како РБ. И некој си Стивен Охалоран, со 20 години и ни еден натпревар зад себе последниве 2 години. Така што инвестициите овде се повеќе од задолжителни. Потребни се минимум еден ЦД и два бека. Нема да тупам со комбинаториките што-би-било-кога-би-било.
Среден ред: Капитенот Герет Бери е со една надвор од клубот. И тоа не е кул за тимот. Но од друга страна пак дојде солидна замена во ликот на Стив Сидвел кој ќе бара рехабилитација по гранде киксот што го направи одејќи во Челзи (побогу што очекуваше, на клупа да останат Есиен, Лампард, Макелеле, Балак и сл, за тој да игра?!?). Најџел РиоКокер е задолжен за дестрктивните задачи во средината, башка и солиден е. Единствено на крилните позиции има некаква конкуренција. Ешли Јанг и Стилијан Петров би требало да се првиот избор, Агбонлахор и Мелоуни се алтернативи (добро би дошле во формација 4-5-1), плус тука е и Вејн Ратлиџ, и Мустафа Салифу.
Напад: Според тоа колку офанзивни крилни играчи има, најлогична за Мартин Онил би била 4-5-1 формацијата. Башка има и сидраши за таков напад. Тука се и Џон Керу и Марлон Хервуд. Ама финтата е што се само тие.
Ланската сезона Астон Вила ја заврши на одличното 6то место со 60 бодови. Годинава пласман во УЕФА се бори да обезбеди преку Интертото купот. Но доколку сака тимот и годинава да бележи пласман во горната половина неопходни се уште промени. Не е крај на светот ако го продадат Бери, затоа што ќе земат солидна паричка за него. Но, значајно е тие пари добро да се потрошат. Одбрамбени играчи се неопходни и тоа стабилни и стандардни играчи, не резерви. Следно е напаѓач. И тоа некој што е способен да даде 20 голови, а колку такви има на пазарот не е за спомнување. Без овие интервенции тимот ќе се замори уште пред боксинг-деј, а за долг престој во некој од куповите скоро и да не станува збор.
Позиција без промени 12-15.
Позиција со промени 9-12.
Во однос на минатата сезона се случија овие промени:
Дојдоа: Стив Сидвел (среден ред, од Челзи), Бред Фридел (голман, од Блекбурн), Брад Гузан (голман, од Чивас,САД) и договорот за заем на Куртис Дејвис беше префрлен во постојан.
Заминаа: Лук Мур (напад, во Вест Бромич), Олоф Мелберг (одбрана, Јувентус), Томас Соренсен (голман, Стоук) и Патрик Бергер (среден ред, Спарта Прага).
Управата на Астон Вила е во најмала рака чудна. Многу е скржава за нови ангажмани на играчи. Истото му го правеа и на Дејвид Олири претходно. Среќа што сега го имаат Мартин Онил, инаку нема да им се „тргаат маките“.
Голман: Бред Фридел е новото име. Го замени Томас Соренсен кој и минатата сезона не беше прв избор. Единствено, неговата возраст може да го лимитира неговиот учинок. Но покажа неколку години наназад дека е одличен голман, стабилен, влијателен и сигурен.
Одбрана: Со различни комбинаторики може да успее да се склопи некаква си одбрана. Повредата на Боума беше уште еден удар на и така плиткиот ростер. Веројатно Зет Најт и Куртис Дејвис ќе бидат изборот за стопери, а Лаурсен да игра повеќе на бековските позиции. Друг бек немаат. Единствено Крег Гарднер кој иако по вокација е среден ред, би можел да игра и како РБ. И некој си Стивен Охалоран, со 20 години и ни еден натпревар зад себе последниве 2 години. Така што инвестициите овде се повеќе од задолжителни. Потребни се минимум еден ЦД и два бека. Нема да тупам со комбинаториките што-би-било-кога-би-било.
Среден ред: Капитенот Герет Бери е со една надвор од клубот. И тоа не е кул за тимот. Но од друга страна пак дојде солидна замена во ликот на Стив Сидвел кој ќе бара рехабилитација по гранде киксот што го направи одејќи во Челзи (побогу што очекуваше, на клупа да останат Есиен, Лампард, Макелеле, Балак и сл, за тој да игра?!?). Најџел РиоКокер е задолжен за дестрктивните задачи во средината, башка и солиден е. Единствено на крилните позиции има некаква конкуренција. Ешли Јанг и Стилијан Петров би требало да се првиот избор, Агбонлахор и Мелоуни се алтернативи (добро би дошле во формација 4-5-1), плус тука е и Вејн Ратлиџ, и Мустафа Салифу.
Напад: Според тоа колку офанзивни крилни играчи има, најлогична за Мартин Онил би била 4-5-1 формацијата. Башка има и сидраши за таков напад. Тука се и Џон Керу и Марлон Хервуд. Ама финтата е што се само тие.
Ланската сезона Астон Вила ја заврши на одличното 6то место со 60 бодови. Годинава пласман во УЕФА се бори да обезбеди преку Интертото купот. Но доколку сака тимот и годинава да бележи пласман во горната половина неопходни се уште промени. Не е крај на светот ако го продадат Бери, затоа што ќе земат солидна паричка за него. Но, значајно е тие пари добро да се потрошат. Одбрамбени играчи се неопходни и тоа стабилни и стандардни играчи, не резерви. Следно е напаѓач. И тоа некој што е способен да даде 20 голови, а колку такви има на пазарот не е за спомнување. Без овие интервенции тимот ќе се замори уште пред боксинг-деј, а за долг престој во некој од куповите скоро и да не станува збор.
Позиција без промени 12-15.
Позиција со промени 9-12.
Tuesday, August 5, 2008
Нова историја или чекор наназад?
Привју 2008-2009: Блекбурн Роверс.
Овој клуб се наоѓа во незавидна ситуација. Иако неколку години по ред играше сосема солидно со пласмани во горната половина и со 60-тина освоени бодови, пред нив е во најмала рака нова ера.
Ги напушти тренерот Марк Хјуз, кој ги водеше 4 години и кој има втор најдобар процент од сите тренери на Блекбурн од 44% победи (после Кени Даглиш од почетокот на деведесетите, со 52%). Потрагата по негов наследник вклучуваше серија на атрактивни имиња во Стив МекЛарен, Дик Адвокат, Сем Алардајс и Хенк Тен Кат. Но управата се реши за Пол Инс. Исто како и неговиот претходник, и Инс беше поранешен играч на Манчестер Јунајтед и ученик на Алекс Фергусон. Инс дојде од Донс, со кој го освои првото место во Лигата Два, и каде неколку пати беше наградуван како менаџер на месецот. Но сепак Лига Два не е баш исто со Премиер лигата.
Но освен смената на тренерот, се чини поголем удар е политиката во текот на летото со која клубот одвај покажува некаква активност во поглед на формирање на ростерот за сезоната која претстои.
Дојдоа Пол Робинсон (голман од Тотенхем), и во последните неколку дена ги ангажираа на позајмица Карлос Вилнева (Офанзивен играч за врска, од Аудакс Италијано), и Дани Симпсон (Бек, од Манчестер).
Заминаа Дејвид Бентли (во Тотенхем), Бред Фридел (во Астон Вила) и не толку битните Пет Енкелман, Стефан Хенчос и Бруно Бернер.
Не знам со која формација би настапувал Инс сезонава, ама за полесна анализа на ростерот ќе ја земам дифлот 4-4-2.
Голман. Една од промените во тимот е и оваа позиција. Си замина еден од најстандардните голмани во Премиер лигата последниве 4-5 сезони. Во кои редовно бележеше по 38 настапи. А на негово место дојде лабилниот Пол Робинсон. Типот, рака на срце, има изиграно солидни натпревари (дури и постигна гол пред две сезони), ама има правено такви утки, да се чудиш. Неговата кариера може да продолжи во два правци: Да се мачи пола/цела сезона, да го решетаат, да изгуби самодоверба „скроз“ и да изгуби првотимски статус. Тоа е едната. А другата е да проработи „ван-дер-сар“ во него, и да се врати во врвот на листата топ-голмани (Ова со вандерсар го велам затоа што после катарљонот грешки со Фулам, во Манчестер игра/ше ко препороден).
Одбрана. Самба би требало да биде носител на одбраната, заедно со Рајан Нелсен. А како алтернативи се фаци од типот на Мокоена и Ворнок. Бекови би требало да играа Андре Ојер и новиот Дани Симпсон. Останати играчи во ростерот од одбраната се само уште Кизанишвили и Кан. Не е катастрофална одбранава, ама сепак е премногу плитка. Си требаат барем уште 2 играчи, еден бек и еден ЦД.
Среден ред. Ударот наречен Бентли-аут се чини брзо го решија со ангажманот на Карлос Вилнева. Доаѓа од Чиле, има 22 години и за тој-некој-си-клуб кај шо играл на 120 натпревари дал преку 50 гола (да, играч од среден ред). Сега колку тој клуб и таа лига можат да бидат репер за неговите квалитети, не знам, но сепак има добра можност да покаже што знае. Во клубот остануваат солидните Дан и Морен Гамст Педерсен (како солидни фаци за клуб од средината на табелата), а тука се уште Керимоглу, Вогел и Рид. Во зависност од изборот на формацијата, Инс може да смета и на лево-крилниот играч Серџо Петер. Германецот со своите 21 година ретко настапуваше во минатото, но доколку добие солидна шанса мислам дека ќе знае да ја искористи. Ми се чини дека има можност за успех, во евентуална 4-5-1 формација.
Напад. Роке Санта Круз е човекот кој блескаше во првата сезона во Англија. Доколку не успее Хјуз да си го земе во Сити, или пак Фергусон во Јунајтед, или било-кој-друг-било-каде, ќе биде главен играч и оваа сезона. Брз е, стабилен е со топка, игра добро и со глава, има и „сидрашки“ предиспозиции. Не знам дали ќе партнерува во нападот со некој (Бени Мекартни, Риџерс, Галагер или Робертс) или пак ќе биде партнер со евентуалните офанзивни крила (Вилнева, Гамст, Петер). Во секој случај има солидна база на играчи во овој сегмент. Се разбира добро би дошол уште еден хит-ман од типот на Дефо, Тевез или Роби Кин. Но, тоа може да го исполни и Мекартни ако се врати во врвот на својата форма.
Има Инс доста работа, особено во почетокот. А тогаш и притисокот е најголем. Евентуални 2-3 порази во серија ќе го качат коефициентот на кладилниците за „следен отказ“. А тоа никој од клубот не го посакува. Особено, пак ќе речам, после сосема солидните три претходни сезони. Затоа нека побрза додека има време за воигрување, и да си купи некој одбрамбен играч, плус некој шпиц. И да го задржи Санта Круз.
Прогноза: 9-11 место.
Овој клуб се наоѓа во незавидна ситуација. Иако неколку години по ред играше сосема солидно со пласмани во горната половина и со 60-тина освоени бодови, пред нив е во најмала рака нова ера.
Ги напушти тренерот Марк Хјуз, кој ги водеше 4 години и кој има втор најдобар процент од сите тренери на Блекбурн од 44% победи (после Кени Даглиш од почетокот на деведесетите, со 52%). Потрагата по негов наследник вклучуваше серија на атрактивни имиња во Стив МекЛарен, Дик Адвокат, Сем Алардајс и Хенк Тен Кат. Но управата се реши за Пол Инс. Исто како и неговиот претходник, и Инс беше поранешен играч на Манчестер Јунајтед и ученик на Алекс Фергусон. Инс дојде од Донс, со кој го освои првото место во Лигата Два, и каде неколку пати беше наградуван како менаџер на месецот. Но сепак Лига Два не е баш исто со Премиер лигата.
Но освен смената на тренерот, се чини поголем удар е политиката во текот на летото со која клубот одвај покажува некаква активност во поглед на формирање на ростерот за сезоната која претстои.
Дојдоа Пол Робинсон (голман од Тотенхем), и во последните неколку дена ги ангажираа на позајмица Карлос Вилнева (Офанзивен играч за врска, од Аудакс Италијано), и Дани Симпсон (Бек, од Манчестер).
Заминаа Дејвид Бентли (во Тотенхем), Бред Фридел (во Астон Вила) и не толку битните Пет Енкелман, Стефан Хенчос и Бруно Бернер.
Не знам со која формација би настапувал Инс сезонава, ама за полесна анализа на ростерот ќе ја земам дифлот 4-4-2.
Голман. Една од промените во тимот е и оваа позиција. Си замина еден од најстандардните голмани во Премиер лигата последниве 4-5 сезони. Во кои редовно бележеше по 38 настапи. А на негово место дојде лабилниот Пол Робинсон. Типот, рака на срце, има изиграно солидни натпревари (дури и постигна гол пред две сезони), ама има правено такви утки, да се чудиш. Неговата кариера може да продолжи во два правци: Да се мачи пола/цела сезона, да го решетаат, да изгуби самодоверба „скроз“ и да изгуби првотимски статус. Тоа е едната. А другата е да проработи „ван-дер-сар“ во него, и да се врати во врвот на листата топ-голмани (Ова со вандерсар го велам затоа што после катарљонот грешки со Фулам, во Манчестер игра/ше ко препороден).
Одбрана. Самба би требало да биде носител на одбраната, заедно со Рајан Нелсен. А како алтернативи се фаци од типот на Мокоена и Ворнок. Бекови би требало да играа Андре Ојер и новиот Дани Симпсон. Останати играчи во ростерот од одбраната се само уште Кизанишвили и Кан. Не е катастрофална одбранава, ама сепак е премногу плитка. Си требаат барем уште 2 играчи, еден бек и еден ЦД.
Среден ред. Ударот наречен Бентли-аут се чини брзо го решија со ангажманот на Карлос Вилнева. Доаѓа од Чиле, има 22 години и за тој-некој-си-клуб кај шо играл на 120 натпревари дал преку 50 гола (да, играч од среден ред). Сега колку тој клуб и таа лига можат да бидат репер за неговите квалитети, не знам, но сепак има добра можност да покаже што знае. Во клубот остануваат солидните Дан и Морен Гамст Педерсен (како солидни фаци за клуб од средината на табелата), а тука се уште Керимоглу, Вогел и Рид. Во зависност од изборот на формацијата, Инс може да смета и на лево-крилниот играч Серџо Петер. Германецот со своите 21 година ретко настапуваше во минатото, но доколку добие солидна шанса мислам дека ќе знае да ја искористи. Ми се чини дека има можност за успех, во евентуална 4-5-1 формација.
Напад. Роке Санта Круз е човекот кој блескаше во првата сезона во Англија. Доколку не успее Хјуз да си го земе во Сити, или пак Фергусон во Јунајтед, или било-кој-друг-било-каде, ќе биде главен играч и оваа сезона. Брз е, стабилен е со топка, игра добро и со глава, има и „сидрашки“ предиспозиции. Не знам дали ќе партнерува во нападот со некој (Бени Мекартни, Риџерс, Галагер или Робертс) или пак ќе биде партнер со евентуалните офанзивни крила (Вилнева, Гамст, Петер). Во секој случај има солидна база на играчи во овој сегмент. Се разбира добро би дошол уште еден хит-ман од типот на Дефо, Тевез или Роби Кин. Но, тоа може да го исполни и Мекартни ако се врати во врвот на својата форма.
Има Инс доста работа, особено во почетокот. А тогаш и притисокот е најголем. Евентуални 2-3 порази во серија ќе го качат коефициентот на кладилниците за „следен отказ“. А тоа никој од клубот не го посакува. Особено, пак ќе речам, после сосема солидните три претходни сезони. Затоа нека побрза додека има време за воигрување, и да си купи некој одбрамбен играч, плус некој шпиц. И да го задржи Санта Круз.
Прогноза: 9-11 место.
Monday, August 4, 2008
Ready to go in Top4
Иако уште траат популарно наречените „трансфер саги“ сепак ние ќе си продолжиме со привјуата, затоа што еден куп трансфери ќе се случат и на 31.08, а до тогаш 2-3 кола веќе ќе поминат.
Следен на листата е повторно лондонски клуб. Тотенхем хотспар. Тим кој секоја сезона ја започнува со големи очекувања и со надеж да даде поголем отпор на големата 4-ка, но се чини дека сепак годинава се најблиску до тоа „звање“. Тимот лани започна своевиден ремонт, откако не/среќно почна да се кара со Мартин Јол, за конечно да се разидат двете страни и да го доведат трофејниот Хуанде Рамос.
Човекот уште во првите неколку месеци донесе трофеј на Вајт Харт Лејн (прв по 9 години), макар тоа било и во Лига купот, но ако се земе во предвид дека во финалето не играа со Мајнсфил, Шефилд, Мидлзбро или Фулам, ами со Челзи кој по водство на Грант исто така не сакаше да го занемари Лига купот. Башка што во полуфиналето Арсенал го срамнија со земја, со целосно неочекувани 5-1.
Уште во зимскиот трансфер период Хуанде почна да се подготвува за новата сезона. Се ослободи од еден куп играчи (Дефо, Ратлиџ, Гарднер и Сталтери), а ги донесе Вудгејт, Хатон и Џилберто. Додека летово само го продолжи ремонтот. Дојдоа: Модрич, Џовани, Бентли, Гомез и Босток, а заминаа: Малбранк, Кин, Робинсон, Чимбонда и Таинио. Цел состав.
Според она како ја заврши сезоната лани, Рамос милува класична 4-4-2 формација, а и според ростеров за сезонава се чини дека токму така и ќе продолжи.
Голман - Гомез. Хмм. Која добра работа би можело да испадне овој голман за Тотенхем и воопшто за Премиер лигата. Настапите кои ги имам гледано ми даваат за право да кажам дека се работи за одличен голман, со одличен тајминг и клуб за вклучување во голема лига. Има 27 години, има загарантирано Но.1 во постава на „потентен“ клуб и добра можност за докажување.
Централни дефанзивци. Голема е склоноста кон повреди на главните дефанзивци, па затоа никогаш Рамос не може да биде сигурен, но теоретски на хартија има одлични играчи во Кинг, Вудгејт и Досон, а има и одлични резерви во Кабул, Сталтери и Роча. Доколку ги одминат повредите (или барем ферски се распоредат), појачани со добра форма на голманот, Тотенхем ќе бидат тврд орев.
Бекови. Првиот избор би требало да падне на Хатон и на Бејл. Во пролетниот дел од минатата сезона покажаа дека се работи за добар пар. Освен дефанзивата многу се корисни и во фазата на нападот, знаат добро да нафрлат, брзи се и доста спретни (ова особено важи за Бејл). Е сега, клупата не знам колку може да ги покрие овие две позиции во случај на повреди. Ли, Асу-Екото и слични играчи не знам колку може да одговорат стабилно. Веројатно во криза ќе помогаат играчите од средината, како, Зокора, Гали и Хаделстон.
Креативци. Зокора минатата сезона беше добар како разбивач на противничките напади, а Џенас се труди да стане играч што од него се очекува веќе 5-6 години, ама тешко тоа некогаш да се случи. Модрич сепак би требало да има предност во стартот на сезоната - колку да се опроба со противничките деструктивци во Англија (кои буквално се деструктивци). Тимот има добри резерви во Гали и Хаделстон. Адел Тарабт не знам стварно што точно игра, ама и во него навивачите на Тотенхем полагаат надежи. Голема опасност тимот поседува на крилните позиции. Тука е новиот Бентли, решен за прогрес во кариерата, тука е Арон Ленон - кој иако минатата сезона стагнираше, мислам дека може оваа година да продолжи со својот развој. Џејми Охара игра одлично во подготовките, дава голови и асистира. Се на се, мошне солиден среден ред, со солидна клупа.
Напад. По распоред Рамос има само тројца напаѓачи, Бербатов, Бент и Џовани. Бент во подготовките на пет меча постигна десет голови. Реков и во некој предходен пост, дека можеби конечно сезонава ќе оправда дел од гранде парите кои ги лупна Јол по него. Бербатов, кој по се изгледа ќе си остане во Куп на Уефа (откако се полакомија малку во клубот - дали со право или не, немам намера да коментирам!), тешко може да се оцени каков развој би имал во оваа сезона. Веќе не е партнер со Кин (а од поодамна ни со Дефо), со кој одлично соработуваа. Факт е дека Бугаринот е добар асистент (еден од најдобрите минатата сезона) и доколку пронајде ново партнерство Тотенхем ќе се доближи до муабетот од почетокот на текстот - Влез во Г4.
Резиме. Составот Гомез, Вудгејт, Кинг, Бејл, Хатон, Зокора, Модрич, Бентли, Ленон, Бербатов, Џовани (Бент) е одличен. Има и солидна клупа за доста позиции, но како проблем кој се надзира е неуиграноста. Сепак има 4-5 играчи кои ќе треба да се вкомпонираат во тимот, и тоа токму оние играчи на кои ќе се базира играта. Тоа може негативно да влијае на самодовербата во првите неколку кола, особено ако Тотенхем забележи 2-3 слаби резулатати. Но перспективно со уште еден солиден напаѓач и добра резерва во одбраната тимот има шанси на макар еден трофеј. По логичен редослед тоа би биле: Лига куп, ФаКуп, Уефа куп. Сепак за освојување на Премиер лигата мислам дека не станува збор!
Следен на листата е повторно лондонски клуб. Тотенхем хотспар. Тим кој секоја сезона ја започнува со големи очекувања и со надеж да даде поголем отпор на големата 4-ка, но се чини дека сепак годинава се најблиску до тоа „звање“. Тимот лани започна своевиден ремонт, откако не/среќно почна да се кара со Мартин Јол, за конечно да се разидат двете страни и да го доведат трофејниот Хуанде Рамос.
Човекот уште во првите неколку месеци донесе трофеј на Вајт Харт Лејн (прв по 9 години), макар тоа било и во Лига купот, но ако се земе во предвид дека во финалето не играа со Мајнсфил, Шефилд, Мидлзбро или Фулам, ами со Челзи кој по водство на Грант исто така не сакаше да го занемари Лига купот. Башка што во полуфиналето Арсенал го срамнија со земја, со целосно неочекувани 5-1.
Уште во зимскиот трансфер период Хуанде почна да се подготвува за новата сезона. Се ослободи од еден куп играчи (Дефо, Ратлиџ, Гарднер и Сталтери), а ги донесе Вудгејт, Хатон и Џилберто. Додека летово само го продолжи ремонтот. Дојдоа: Модрич, Џовани, Бентли, Гомез и Босток, а заминаа: Малбранк, Кин, Робинсон, Чимбонда и Таинио. Цел состав.
Според она како ја заврши сезоната лани, Рамос милува класична 4-4-2 формација, а и според ростеров за сезонава се чини дека токму така и ќе продолжи.
Голман - Гомез. Хмм. Која добра работа би можело да испадне овој голман за Тотенхем и воопшто за Премиер лигата. Настапите кои ги имам гледано ми даваат за право да кажам дека се работи за одличен голман, со одличен тајминг и клуб за вклучување во голема лига. Има 27 години, има загарантирано Но.1 во постава на „потентен“ клуб и добра можност за докажување.
Централни дефанзивци. Голема е склоноста кон повреди на главните дефанзивци, па затоа никогаш Рамос не може да биде сигурен, но теоретски на хартија има одлични играчи во Кинг, Вудгејт и Досон, а има и одлични резерви во Кабул, Сталтери и Роча. Доколку ги одминат повредите (или барем ферски се распоредат), појачани со добра форма на голманот, Тотенхем ќе бидат тврд орев.
Бекови. Првиот избор би требало да падне на Хатон и на Бејл. Во пролетниот дел од минатата сезона покажаа дека се работи за добар пар. Освен дефанзивата многу се корисни и во фазата на нападот, знаат добро да нафрлат, брзи се и доста спретни (ова особено важи за Бејл). Е сега, клупата не знам колку може да ги покрие овие две позиции во случај на повреди. Ли, Асу-Екото и слични играчи не знам колку може да одговорат стабилно. Веројатно во криза ќе помогаат играчите од средината, како, Зокора, Гали и Хаделстон.
Креативци. Зокора минатата сезона беше добар како разбивач на противничките напади, а Џенас се труди да стане играч што од него се очекува веќе 5-6 години, ама тешко тоа некогаш да се случи. Модрич сепак би требало да има предност во стартот на сезоната - колку да се опроба со противничките деструктивци во Англија (кои буквално се деструктивци). Тимот има добри резерви во Гали и Хаделстон. Адел Тарабт не знам стварно што точно игра, ама и во него навивачите на Тотенхем полагаат надежи. Голема опасност тимот поседува на крилните позиции. Тука е новиот Бентли, решен за прогрес во кариерата, тука е Арон Ленон - кој иако минатата сезона стагнираше, мислам дека може оваа година да продолжи со својот развој. Џејми Охара игра одлично во подготовките, дава голови и асистира. Се на се, мошне солиден среден ред, со солидна клупа.
Напад. По распоред Рамос има само тројца напаѓачи, Бербатов, Бент и Џовани. Бент во подготовките на пет меча постигна десет голови. Реков и во некој предходен пост, дека можеби конечно сезонава ќе оправда дел од гранде парите кои ги лупна Јол по него. Бербатов, кој по се изгледа ќе си остане во Куп на Уефа (откако се полакомија малку во клубот - дали со право или не, немам намера да коментирам!), тешко може да се оцени каков развој би имал во оваа сезона. Веќе не е партнер со Кин (а од поодамна ни со Дефо), со кој одлично соработуваа. Факт е дека Бугаринот е добар асистент (еден од најдобрите минатата сезона) и доколку пронајде ново партнерство Тотенхем ќе се доближи до муабетот од почетокот на текстот - Влез во Г4.
Резиме. Составот Гомез, Вудгејт, Кинг, Бејл, Хатон, Зокора, Модрич, Бентли, Ленон, Бербатов, Џовани (Бент) е одличен. Има и солидна клупа за доста позиции, но како проблем кој се надзира е неуиграноста. Сепак има 4-5 играчи кои ќе треба да се вкомпонираат во тимот, и тоа токму оние играчи на кои ќе се базира играта. Тоа може негативно да влијае на самодовербата во првите неколку кола, особено ако Тотенхем забележи 2-3 слаби резулатати. Но перспективно со уште еден солиден напаѓач и добра резерва во одбраната тимот има шанси на макар еден трофеј. По логичен редослед тоа би биле: Лига куп, ФаКуп, Уефа куп. Сепак за освојување на Премиер лигата мислам дека не станува збор!
Сколари и Челзи - дрим капл?
Најпрво, Сколари објави дека доаѓа во Челзи во се чини непотребно искомпликувани околности, уште додека траеше Европското првенство, и додека сеуште Португалците беа во игра. Многумина и денес го обвинуваат тајмингот на објавата на Бразилецот како еден од факторите кој придонел за прераната елиминација на Португалците. Дали е тоа така или не, можеме дополнително да дискутираме, но не денес и не овде. Но имала или немала влијание таа објава на Сколари, факт е дека постоеја и поелегантни начини да се направи тоа. Како и да е, Сколари дојде на местото на Аврам Грант, кој според мене создаде еден многу поопасен и понепредвидлив Челзи од оној на Мурињо и тоа и во англиски и во европски рамки. Оние што ги бројат титулите веројатно ќе имаат друг аршин за нештата, но англискиот фудбал секогаш барал многу повеќе од себе отколку само игра на резултат. А и треба да се биде фер, па да се признае дека Грант баш и немаше рамноправен старт во целата работа. Сепак и покрај се, секоја чест за постигнатото. Израелецот ги доведе Челзи до прагот на три титули: во Лига Купот, Премиер Лигата и Лигата на Шампионите. И во трите случаи Грант и Челзи не успеаја докрај да се радуваат и беа совладани од: вратените самодоверба и глад на Тотенхем под водство на големиот Хуанде Рамос, постојаната форма на Манчестер Јунајтед преку целата сезона, и пеналот на Џон Тери во последната серија; респективли. Ниеден противник од овие воопшто не е за потценување, посебно пеналот на Тери. Против него навистина не постои вистинска одбрана.
Што ќе донесе Сколари во Челзи?
Се изнагледавме почетоци на нови ери во Премиерлигата последниве неколку години. Неколку револуции беа бомбастично најавувани од гладниот печат. И на менаџерски и на финансиски план. Нејсе. Но, со сиот товар на себе, првите впечатоци зборуваат дека Сколари сепак ќе донесе подобрување кај Челзи. Таквото чувство пред се се наметнува поради тактичката поставеност на играта која барем во подготвителните натпревари ја форсира Сколари. Случајно или не, Бразилецот и кога работеше со Португалците стегаше со 4-5-1, обидувајќи се целосно да ја исцеди креативноста, техниката и темпото на играчите од средниот ред. Страничните бекови во таа формација играа како полукрила, па така Португалија добиваше и до 7 играчи во напад, исклучувајќи го шпицот, кој во таа игра повеќе беше свртен со грб отколку со гради кон противничкиот гол, првенствено обидувајќи се да создаде простор за уфрлање на останатите 7 напаѓачи. Но, и кој разумен би очекувал Нуњо Гомеш да направи нешто поконкретно против противнички одбрани? Како и да е, таквата формација изгледаше доста офанзивно, но во исто време и доста отворено, за што Португалците платија баждарина уште рано на турнирот, во првата пресметка со пристојна репрезентација.
Сега на Сколари во Челзи ќе му биде многу полесно да ја турка својата омилена формација, зашто Челзи имаат одлична база играчи што би функционирале на позициите во еден таков систем. Мене искрено ме радува таа промена кај Челзи, кој со Мурињо беше можеби еден од најдосадните тимови за гледање, далеку под очекувањата за возбудливост на тим со долг од 600 милиони фунти.
Она на што може да се разложи таа формација се:
- чудо од голман (и покрај падот на формата во минатата сезона, Чех е далеку над мерката за пристоен голман и со право сите очекуваат од него уште многу битни одбрани);
- двајца рилајабл дифенс мајндед централни дефанзивци (Карваљо, Тери и Алекс целосно ги покриваат потребите. Плус Тери и Алекс се опасни и при прекини во напад, освен кога на Тери од необјасниви причини ќе му се дозволи да шутира пенал. Исто прекин, исто напад, ама ете... Челзи се ослободија од Бен Хаим, но тој отсекогаш бил далеку од рилајабл. Нек си чука главата со него сега Хјуз. Уште тука е и скапоплатениот, но сеуште неиспробан Ивановиќ);
- двајца летечки странични бекови со посебен акцент на усулот за одбрана (Челзи ќе мора да направи избор од кошот со Кол, Белети, Фереира, Бриџ и новото засилување Босингва. Во суштина, само Ешли Кол од овие петмина ги поседува потребните квалитети за да ја покрива оваа позиција на начин на кој Сколари би сакал да биде покриена. Единствено тој поседува брзина, атакинг флер и способност за одбрана. За скапоплатениот Босингва кој не ја покри таа позиција убедливо на Европското првенство допрва ќе гледаме, слушаме и пишуваме, ама тој се чини неподготвен за одбрамбените задачи, слично како што Белети и Фереира имаат дефицит од брзина и атакинг флер. На крајот, тука е Вејн Бриџ кој за жал не доби вистинска шанса во Челзи, од за мене сеуште нејасни причини. Иако мислам дека за овие барања, тој е веднаш под Кол на листата. Ќе видиме дали и Сколари мисли исто, макар што не верувам. Ај баш. Ако не му текне, штетата ќе биде само негова);
- еден разбијач со десет нозе (Клучна позиција поради аут-енд-аут сетапот на формацијата. Сколари во Португалија го имаше Петит, сега овде по заминувањето на истрошениот 35-годишен Макелеле е пред се Есиен, но и Балак. Точно е дека на таа позиција неприродно за неговите потенцијали и талент играше и Оби Микел, но тоа секогаш се покажуваше како погрешна идеја. Тешко на оној Челзи кој на сидро ќе го има Микел. Како со малото прсте да се обидеш да затнеш кинеска речна брана);
- две мидфилд динама (Лампард, Балак и сега Деко. Што да се каже... Крстоносците се собрале на едно место. Макар што цврстината на Деко во Англија за мене е ризичен експеримент. Далеку од ум дека дефанзивците и разбијачите у Англија ќе му дадат толку слободен простор на Деко како во Португалија или Шпанија без да удри во некој подвижен ѕид. За волја на ростерот, овде може да се нареди и Микел, ама кого го интересира?);
- две амбициозни и остри крила (Џо Кол, Малуда, Рајт-Филипс па и Калу. Нидлес то сеј, покрај Џо Кол, тешко дека Сколари ќе има соодветен избор за овие позиции. Малуда никогаш не заигра, а Рајт-Филипс никогаш не порасна како што од нив се очекуваше во Челзи. Затоа, сосема разбирливо е кокетирањето со Робињо цело лето. Деновиве и со Симао, веројатно како резервна и слајтли поевтина варијанта. Дури и јас сум убеден дека Робињо ќе заврши голема работа ако дојде во Челзи. Барем за клубот. Засега се изгледа дека така и ќе бидне. А Калу е само колатерална штета. Како Кајт што си го окрка штом му падна в раце на Рафа. Ах, си го испуштија Челзи златен Робен за вакви работи...);
- еден шпиц кој може и сам да изгледа сериозно пред противничка одбрана (Една од предностите за оваа формација во Челзи споредено со ростерот на португалската репрезентација е фактот што вели дека најекспонираните шпицови во Челзи се типови на играчи кои најдобро играат кога се оставени како единствени во нападот. Дрогба, Анелка и Шевченко се класични централни поучери кои покрај тоа што знаат да создадат простор за другите, знаат и сами да одиграат низ одбрана, и со глава и со нога. Малку е веројатно дека двајца од нив во нормални услови истовремено би играле, но кој и да игра, ќе може во целост да ги комбинира своите добри страни и можностите на формацијата. Тоа на најдобар начин го докажува дури и играч како Николас Анелка, кој вчера во таква формација му даде 4 гола на Милан. Отварам цитат: И за сите вас сокераши, третата статива на голот на Милан се вика Калач. Жељко Калач. Затварам цитат. Дрогба, очекувам, ќе биде уште поопасен. И не е чудно што Сколари не се откажува од ниеден од нив. Ако досега не е, очекувам Дрогба да потпише нов договор со клубот, исто како што очекувам и Шевченко да најде причина да остане. Наместо тоа, Челзи го нудат насекаде Пизаро, кој реално не би се снашол најдобро во таква формација. Калу, веројатно, ќе покрива или некакво крило или ќе чека како 4-напаѓач во пекинг ордерот на Сколари. Да е здрав и жив Лига Купот).
Иако Челзи можат да се пофалат со сосема пристоен избор играчи за сите позиции со потребните карактеристики, сепак ми се чини дека Сколари до крајот на преодниот рок треба да поработи на покривање на страничните места, и напред и назад. Робињо ќе заврши работа, и добар знак е што Челзи се аут дер по таков тип на играч. Затоа верувам дека спојот на Челзи и Сколари е природен и претпоставува успех. Ништо друго од Сколари и не се очекува. Во иднина ќе имаме мегдани да видиме и како Сколари проаѓа во клупскиот европски фудбал. Во секој случај, очекувам повозбудлив Челзи, за уште една победа на убавината и забавата во фудбалот. После тоа ќе остане само потопот. И Рафа.
Што ќе донесе Сколари во Челзи?
Се изнагледавме почетоци на нови ери во Премиерлигата последниве неколку години. Неколку револуции беа бомбастично најавувани од гладниот печат. И на менаџерски и на финансиски план. Нејсе. Но, со сиот товар на себе, првите впечатоци зборуваат дека Сколари сепак ќе донесе подобрување кај Челзи. Таквото чувство пред се се наметнува поради тактичката поставеност на играта која барем во подготвителните натпревари ја форсира Сколари. Случајно или не, Бразилецот и кога работеше со Португалците стегаше со 4-5-1, обидувајќи се целосно да ја исцеди креативноста, техниката и темпото на играчите од средниот ред. Страничните бекови во таа формација играа како полукрила, па така Португалија добиваше и до 7 играчи во напад, исклучувајќи го шпицот, кој во таа игра повеќе беше свртен со грб отколку со гради кон противничкиот гол, првенствено обидувајќи се да создаде простор за уфрлање на останатите 7 напаѓачи. Но, и кој разумен би очекувал Нуњо Гомеш да направи нешто поконкретно против противнички одбрани? Како и да е, таквата формација изгледаше доста офанзивно, но во исто време и доста отворено, за што Португалците платија баждарина уште рано на турнирот, во првата пресметка со пристојна репрезентација.
Сега на Сколари во Челзи ќе му биде многу полесно да ја турка својата омилена формација, зашто Челзи имаат одлична база играчи што би функционирале на позициите во еден таков систем. Мене искрено ме радува таа промена кај Челзи, кој со Мурињо беше можеби еден од најдосадните тимови за гледање, далеку под очекувањата за возбудливост на тим со долг од 600 милиони фунти.
Она на што може да се разложи таа формација се:
- чудо од голман (и покрај падот на формата во минатата сезона, Чех е далеку над мерката за пристоен голман и со право сите очекуваат од него уште многу битни одбрани);
- двајца рилајабл дифенс мајндед централни дефанзивци (Карваљо, Тери и Алекс целосно ги покриваат потребите. Плус Тери и Алекс се опасни и при прекини во напад, освен кога на Тери од необјасниви причини ќе му се дозволи да шутира пенал. Исто прекин, исто напад, ама ете... Челзи се ослободија од Бен Хаим, но тој отсекогаш бил далеку од рилајабл. Нек си чука главата со него сега Хјуз. Уште тука е и скапоплатениот, но сеуште неиспробан Ивановиќ);
- двајца летечки странични бекови со посебен акцент на усулот за одбрана (Челзи ќе мора да направи избор од кошот со Кол, Белети, Фереира, Бриџ и новото засилување Босингва. Во суштина, само Ешли Кол од овие петмина ги поседува потребните квалитети за да ја покрива оваа позиција на начин на кој Сколари би сакал да биде покриена. Единствено тој поседува брзина, атакинг флер и способност за одбрана. За скапоплатениот Босингва кој не ја покри таа позиција убедливо на Европското првенство допрва ќе гледаме, слушаме и пишуваме, ама тој се чини неподготвен за одбрамбените задачи, слично како што Белети и Фереира имаат дефицит од брзина и атакинг флер. На крајот, тука е Вејн Бриџ кој за жал не доби вистинска шанса во Челзи, од за мене сеуште нејасни причини. Иако мислам дека за овие барања, тој е веднаш под Кол на листата. Ќе видиме дали и Сколари мисли исто, макар што не верувам. Ај баш. Ако не му текне, штетата ќе биде само негова);
- еден разбијач со десет нозе (Клучна позиција поради аут-енд-аут сетапот на формацијата. Сколари во Португалија го имаше Петит, сега овде по заминувањето на истрошениот 35-годишен Макелеле е пред се Есиен, но и Балак. Точно е дека на таа позиција неприродно за неговите потенцијали и талент играше и Оби Микел, но тоа секогаш се покажуваше како погрешна идеја. Тешко на оној Челзи кој на сидро ќе го има Микел. Како со малото прсте да се обидеш да затнеш кинеска речна брана);
- две мидфилд динама (Лампард, Балак и сега Деко. Што да се каже... Крстоносците се собрале на едно место. Макар што цврстината на Деко во Англија за мене е ризичен експеримент. Далеку од ум дека дефанзивците и разбијачите у Англија ќе му дадат толку слободен простор на Деко како во Португалија или Шпанија без да удри во некој подвижен ѕид. За волја на ростерот, овде може да се нареди и Микел, ама кого го интересира?);
- две амбициозни и остри крила (Џо Кол, Малуда, Рајт-Филипс па и Калу. Нидлес то сеј, покрај Џо Кол, тешко дека Сколари ќе има соодветен избор за овие позиции. Малуда никогаш не заигра, а Рајт-Филипс никогаш не порасна како што од нив се очекуваше во Челзи. Затоа, сосема разбирливо е кокетирањето со Робињо цело лето. Деновиве и со Симао, веројатно како резервна и слајтли поевтина варијанта. Дури и јас сум убеден дека Робињо ќе заврши голема работа ако дојде во Челзи. Барем за клубот. Засега се изгледа дека така и ќе бидне. А Калу е само колатерална штета. Како Кајт што си го окрка штом му падна в раце на Рафа. Ах, си го испуштија Челзи златен Робен за вакви работи...);
- еден шпиц кој може и сам да изгледа сериозно пред противничка одбрана (Една од предностите за оваа формација во Челзи споредено со ростерот на португалската репрезентација е фактот што вели дека најекспонираните шпицови во Челзи се типови на играчи кои најдобро играат кога се оставени како единствени во нападот. Дрогба, Анелка и Шевченко се класични централни поучери кои покрај тоа што знаат да создадат простор за другите, знаат и сами да одиграат низ одбрана, и со глава и со нога. Малку е веројатно дека двајца од нив во нормални услови истовремено би играле, но кој и да игра, ќе може во целост да ги комбинира своите добри страни и можностите на формацијата. Тоа на најдобар начин го докажува дури и играч како Николас Анелка, кој вчера во таква формација му даде 4 гола на Милан. Отварам цитат: И за сите вас сокераши, третата статива на голот на Милан се вика Калач. Жељко Калач. Затварам цитат. Дрогба, очекувам, ќе биде уште поопасен. И не е чудно што Сколари не се откажува од ниеден од нив. Ако досега не е, очекувам Дрогба да потпише нов договор со клубот, исто како што очекувам и Шевченко да најде причина да остане. Наместо тоа, Челзи го нудат насекаде Пизаро, кој реално не би се снашол најдобро во таква формација. Калу, веројатно, ќе покрива или некакво крило или ќе чека како 4-напаѓач во пекинг ордерот на Сколари. Да е здрав и жив Лига Купот).
Иако Челзи можат да се пофалат со сосема пристоен избор играчи за сите позиции со потребните карактеристики, сепак ми се чини дека Сколари до крајот на преодниот рок треба да поработи на покривање на страничните места, и напред и назад. Робињо ќе заврши работа, и добар знак е што Челзи се аут дер по таков тип на играч. Затоа верувам дека спојот на Челзи и Сколари е природен и претпоставува успех. Ништо друго од Сколари и не се очекува. Во иднина ќе имаме мегдани да видиме и како Сколари проаѓа во клупскиот европски фудбал. Во секој случај, очекувам повозбудлив Челзи, за уште една победа на убавината и забавата во фудбалот. После тоа ќе остане само потопот. И Рафа.
Добредојде за новите менаџери во Премиер
Иако годинешново лето помина без поголеми потреси на менаџерските позиции кај премиерлигашите, сепак во трите промени постои потенцијал за неколку битни изместувања на рамнотежата во Лигата. Оние екипи кои во минатата година не беа задоволни со своите менаџери, ги сменија со избори за кои што сметаат дека подобро ќе ја завршат работата за која се платени. Низ привјуата за секој од клубовите пред почетокот на сезонава, ќе се обидеме да дифинираме и што донеле новите менаџери со себе на новото работно место. Ова пред се се однесува на со кеш набилданите (барем привидно) Челзи и Манчестер Сити, кои за нови кормилари летово ги поставија Луис Фелипе Сколари и Марк Хјуз, респективли. Блекбурн ја направи својата промена се чини принудно по разделбата со Хјуз и на негово место го постави Пол Инс. Уште неколку екипи кои ги сменија своите менаџери минатата сезона, но немаа време да ги искористат нивните потенцијали, очекуваат нивниот избор да се покаже како правилен уште на почетокот на оваа сезона. Ова пред се важи за Тотенхем, Њукасл и Фулам. Додуша, останува мистерија што добро може да се очекува од Кевин Киген, ама Њукасл ионака имаат многу поголеми проблеми од него.
Subscribe to:
Posts (Atom)
Posts
